Ostatni taniec

Nie mógł uwierzyć, że widzi ją po raz ostatni. Rok dobiegał końca, tak jak czas z nią spędzony. Przyglądał się jej, jak przechodzi przez pomieszczenie, szukając kogoś wzrokiem. Ubrana w białą, długą suknię prezentowała się przepięknie. Włosy ułożyła w artystycznego koka, a kilka zagubionych kosmyków otulało jej twarz. Poruszała się niczym nimfa, z gracją godną księżniczki. Przez chwilę jej wzrok spoczął na nim. Uśmiechnęła się delikatnie w jego stronę, a on odpowiedział tym samym. Trwało to tylko ułamek sekundy, lecz on doskonale zapamiętał ten moment. 

Opuścił wzrok, ręką przeczesując włosy. Podrapał się po karku, znów odnajdując ją w tłumie. Śmiała się, odrzucając głowę do tyłu niczym mała dziewczynka. Zakochał się w niej. Nie wyobrażał sobie kolejnego roku bez jej śmiechu, bez jej wygłupów. Żałował, że wcześniej nic nie zrobił. Nic nie powiedział, nie pokazał swoich uczuć. Jutro już jej nie będzie. Zamknął oczy, upewniając się, że zna jej obraz na pamięć. Gdy znów spojrzał na nią, stała sama, w dłoniach trzymając szklankę z napojem. Rozejrzał się wokół, po czym poprawił krawat koszuli. To była jego ostatnia szansa. Ruszył w jej stronę, przepychając się.  Po chwili już stał przy niej. Z bliska wydawała się jeszcze piękniejsza.  Gdy przeniosła oczy na niego, uśmiechnęła się, a jemu serce zabiło szybciej.

- Zatańczymy? – zapytał, wyciągając dłoń w jej kierunku. Dziewczyna ujęła ją bez wahania, odstawiając szklane naczynie na stojący obok stolik.  Po chwili byli już na parkiecie. Stanowili zgraną parę. On przyciągnął ją do siebie, trzymając rękę na jej talii. Ona odchyliła się do tyłu, by zaraz wrócić z powrotem do pionu. Opuszkiem palców dotknęła jego policzka, patrząc mu głęboko w oczy. Uśmiechnęła się, odwracając się do niego plecami. On nadal trzymał dłonie na jej ciele, czując ciepło od niej bijące. Schował twarz w jej włosach, przymykając oczy. Nie wiedział, że zrobiła to samo, mocno do niego przylegając. Stali tak, aż piosenka dobiegła końca. Po chwili zaczęła się nowa, a ona znów odwróciła się do niego przodem.

- Uwielbiam ten kawałek – powiedziała, zarzucając mu ręce na szyję. – It’s just another night and I’m staring at the moon. Saw a shooting star and thought of you* – śpiewała cicho, kołysząc się w rytm muzyki.  Po chwili przylgnęła do niego, wtulając się w jego umięśniony tors. On przytulił ją mocno, brodę opierając na czubku jej głowy. Dziewczyna przymknęła oczy, rozkoszując się bliskością. Nie widział  łez, które zebrały się pod jej powiekami. Nie wiedział, że ona również nie chciała rozłąki. Nie wiedział, że ona również żałowała. Dziewczyna oderwała się od niego, gdy rozbrzmiały ostatnie nuty.

- Muszę już iść – szepnęła mu do ucha, szybkim krokiem ruszając w stronę wyjścia.

- Zaczekaj! – krzyknął, ale ona już zniknęła za drzwiami. Biegł za nią, przepychając się przez tłum. Wypadł na korytarz, rozglądając się wokół. Zobaczył ją opierającą się o ścianę. Podbiegł do niej, a gdy podniosła głowę, złapał jej podbródek, by złączyć ich usta w namiętnym pocałunku. Dziewczyna zarzuciła mu ręce na szyję, wspinając się na palce, a on przyciągnął ją bliżej siebie, chcąc zmniejszyć dzielącą ich odległość. Przyparł ją do ściany, obie dłonie układając obok jej głowy. Ich języki tańczyły szalony taniec, przepełniony namiętnością i pożądaniem. Łzy spływały po jej policzkach i szyi, zmywając makijaż i pozostawiając ciemne smugi. Gdy oderwali się od siebie, ich oddechy były przyspieszone, a serca wybijały szybki rytm.

Następnego dnia dziewczyna siedziała w samolocie, wyglądając przez okno z utęsknieniem. Cały czas czuła na ustach jego pocałunki, czuła jego palący dotyk na skórze. Musnęła palcami wargi, wzdychając cicho. Łza spłynęła po jej policzku, ale ona starła ją szybkim ruchem ręki. Uśmiechnęła się do siebie, przymykając oczy. Wiedziała, że prawdopodobnie nigdy się już nie spotkają. Wiedziała również, że na zawsze go zapamięta.

*Ed Sheeran - All of the stars

To jest tak jakby mój autorski kawałek, nie dramione. Dla głównych bohaterów nie dałam imion, z jakiegoś powodu nie chciałam tego robić. Wiem, że ten tekst może wydawać się dziwny i wyrwany z kontekstu. 

Przepraszam za tak długą przerwę. Wyciągałam oceny ze wszystkich możliwych przedmiotów (mam 5 z geografii :D ) i nie maiłam czasu nic skończyć. W przyszłym tygodniu w czwartek jadę w Bieszczady, więc  skończenie i wstawienie ZH09 planuję na środę. 

 Mogą być gdzieś błędy, bo jeszcze nie sprawdzony

Pozdrawiam magicznie

~hope~